آنگاه که غرور کسی را له می کنی….
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی….
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی….
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری…
آنگاه که حتی گوشت را میبندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی….
آنگاه که خدا را میبینی و بنده ی خدا را نادیده می انگاری….

می خواهم بدانم، دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟؟