تا حالا شده فقط یه انگیزه برای بودنت باشه؟
تا حالا شده هق هق گریه هاتو فقط تو گلو بشکنی تا کسی صداتو نشنوه؟
تا حالا شده درد که داری دهانت را روی بالشت بذاری و فریاد بزنی؟
تا حالا شده انقدر حرف داشته باشی برای گفتن اما گوشی نباشه برای شنیدن
و فقط تو بمونی و دفتر تنهاییت !
تو بمونی و کیبورد رنگ و رو رفته ی کامپیوترت؟
تا حالا شده تو یه اتاق تاریک تنها زانوهاتو بغل کنی و گریه کنی و از خدا بخوای مرگتو برسونه؟
تا حالا شده صبح که همه بیدار میشن و با انرژی ان
تو دستت بخوره به بالشت خیست و یادت بیاد انقدر گریه کردی که از حال رفتی ؟
اما من همه ی اینا شده کار هر شبم
خدا کنه هیچ وقت اینجوری نشی
خدا کنه همیشه گوشی واسه شنیدن دلتنگیات باشه
خدا کنه همیشه و همه جا شاد باشی
اینا رو واقعا واسه همه تون خواستم
الان که اینا رو مینویسم داره سرم منفجر میشه! دست و پام حسی نداره!
این سردرد لعنتی نمیذاره چشمام درست ببینه و خون دماغ شدن های بی خودم که نمی دونم یهو از کجا به سراغم اومداما باید مینوشتم
دلم نیومد بی خدافظی برم….
آره درست دیدی خدافظی
میرم تا یه سر و سامونی بدم به این وضع اسف بار
اگه من مغلوب شدم که هیچ…. اما اگه برنده شدم و کم نیاوردم برمیگردم باز.
اگه کم بیارم دیگه سارایی نیست!!! اگه کم بیارم مرگم حتمیه!!
دعا کنید برام
اگه دلتون تنگ شد کامنت بذارید اگه باشم ج میدم
اما اگه غیبتم خیلی خیلی طولانی شد
حتما
بدنم گوشه ای از زمین سرده سرد شده و چشمام باز باز مونده و حتما هیچ چشمی عزادارم نیست!
دلم خیلی گرفته که دارم اینجوری می نویسم نمی دونم چرا ولی دارم کم میارم مشکلاتم روز به روز زیادتر می شه
سلام
خیلی مطالبتون قشنگه