کمی به فکر دلم باش و با اشاره بگو نه
برای باور کابوس, تو هم دوباره بگو نه
کویر لوت نبودم, که سوختم از تب باران
شبیه آینه و سنگ, ضالمانه بگو نه
تو که به کفر کشاندی, به هر کرشمه خدا را
چو حد زدن به خماران, تو بی اراده بگو نه
تو دست تکان ندادی, به پشت پنجره ی اشک
تو همچو صاحب خانه, و در اجاره بگو نه
دقایقی که چو قایق, شده است غرق سرابت
به این قمار که دل باخت, ناشیانه بگو نه
تویی که تاجر عشقی, چه بی دلان شده تاراج
اجازه می طلبد عشق؟ تو بی اجازه بگو نه
خیال باطل من را به یک وصال بدل کن
ولی به شوق شکنجه, کنار “آره” بگو نه